Sunday, May 29, 2011

Meall Chuaich


Regen, zon, orkaanachtige wind... een echte Schotse Munrobagging dag!
Vandaag na de kerkdienst hadden de benen zin om lekker aan de slag te gaan. Het idee was simpel, de uitvoering bleek toch ingewikkeld te zijn. Ik werd gebracht door schoonfamilie en Christien in Dalwhinnie waar de tocht naar Meall Chuaich begint. Normaliter loop je heen en weer terug naar het startpunt via hetzelfde pad.
Maar daar had ik geen oren voor. Ik zou vanaf de top weer terug naar de accommodatie lopen: een extra 3 km en grote onzekerheid over de begaanbarheid van het verloop.
De dag werd continu afgewisseld door harde regen en velle zon. Wat wel constant aanwezig was: keiharde windstoten, maar wel gelukkig in de rug. En dat bleek ook nog eens zeer goed van pas te zijn want ik werd de berg opgeduwt. De vergezichten zijn adembenemend zoals ik dat al gewend ben van Schotland, maar door deze weersomstandigheden was alles nog dramatischer en heftiger. Ik had alleen nog een dirigent stokje nodig om dit natuurgeweld te bespelen!
Op de top was de wind gegroeid tot orkaanachtig formaat, gelukkig kon ik schuilen in de luwte van de grote topcairn. Na een kopje soep en een broodje heb ik even mijn GPS geraadpleegd en ben ik verder mijn weg gegaan... dat bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Waar ik heen wou bleek de berg echter op te houden en moest ik recht naar beneden klauteren. Na een luttele halfuur was ik aan de voet van de berg en had ik nog 4 km te gaan over heidevelden en drassige poelen.
Edelherten sprongen links en rechts alle kanten op en zelfs een familie sneeuwhoenders werd vlak naast mij opgeschrokken... ik was benieuwd wie er het meeste van schrok!
Vanaf de top tot de accommodatie heb ik alleen maar zon gehad en kon ik genieten van de laatste meters door jonge berkenbossen en kabbelende beekjes.
Het was weer een heerlijke dag Munrobagging! Nr 75 voor mij! Nog 204 te gaan!


No comments:

Post a Comment